عليوة وبهية .... قصه بالمهلبيه

شال حرير على صوف وجنه وملامح بنت بدوية بتغزل صوف فى شتا وبرد وملامح روح بتتولد مه صرخة ام بتقول يارب والرب عالم وكاتب كل ماضى وكل اتى والبنت مغلوبه على امرها اصل ابوها نساها حبها لعليوة ابن المدينة الصعبة الشديدة العفيه اللى شغال فى حزان الميا اللى بتروحله بهية اللى هى البنت اللى بتغزل صوف عشان تملىء القلة بالميا .. والميا ساقعة فى العصرية من خوف نزول المطر وفرحة نزوله بخير مع الواردين اتولد لنا فرحة بنت زين والله وفرحه بتبكى فى الليل كتير من جوع وعطش للبن الام اللى محتاجه اى طفل بيتولد على ارضنا المحروسه البهية ولكن فى يوم بهية نسية عليوة وده كله بسبب ابوها وعليوة حالف ميت يمين ما ياخد غير بنت البدو والصحرا ترعاه فى بيته ولولاده طارحه الخير سنبله فى زرعة قدام باب بيته المهجور من الحريم اصل عليوة واد مجدع عمره ماخانها ولا هيخونها . بس الرجال ما تبان غير فى وقت الشده سابها عليوة واتجوز بنت الحته ............................................... وعجبى